Klasa 2d xD

aaa4

Ezio potrafil znakomicie skakac po dachach, ale nigdy nie przyszlo mu oddac skoku wiary z takiej wysokosci jak ta. Bele siana wygladaly z niej jak plastry polenty, wiedzial jednak, ze nie ma innego wyjscia, by znalezc sie ponownie na ziemi, i ze im dluzej bedzie sie wahal, tym trudniej bedzie mu sie zdecydowac. Zrobil kilka glebokich wdechow i wybil sie w nocne niebo, rzucajac sie w przod, a potem w dol, jakby oddawal skok do wody, z ramionami wyciagnietymi ku gorze.

Spadek wydawal sie trwac cale wieki. W uszach Ezia swistal wiatr, ped powietrza nadymal i targal jego ubraniem i wlosami. Pod koniec lotu bele siana ruszyly ku niemu z wielka predkoscia. W ostatniej chwili zamknal oczy...

...i wbil sie w jedna z nich. Na chwile zabraklo mu oddechu, ale gdy stanal na trzesacych sie nogach, przekonal sie, ze niczego sobie nie zlamal i ze tak naprawde skok dodal mu skrzydel.

Podszedl do niego Mario w towarzystwie Teodory.

-Mysle, ze moze byc, jak sadzisz? - zapytal ja Mario.

Pozny wieczor zastal Maria, Machiavellego i Ezia siedzacych przy wielkim stole w pracowni Leonarda. Osobliwy artefakt, do ktorego Rodrigo przywiazywal taka wage, lezal przed nimi na blacie, a oni spogladali na niego z ciekawoscia i podziwem.

-Fascynujace - powtarzal Leonardo. - Absolutnie fascynujace.

-Co to jest, Leonardo? - zapytal Ez